วันพุธที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ความห่างไกล....จะทำใครคนนั้นเปลี่ยนไปไหม



ความห่างไกลจะทำให้ใครคนนั้นเปลี่ยนไปไหม



ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดีแต่มัน 2 จิต 2 ใจว่าเราควรจะมั่นใจในตัวเค้าหรือมัวแต่กังวล



อยากจะมั่นใจนะเเต่มันเริ่มไม่มั่นคง ไม่ใช่ว่ากลัวจะเปลี่ยนใจแต่กลัวความห่างไกล



ความไม่ใกล้ชิด ความเฉยชา ความเคยชิน



แต่ชีวิตคนมันจะต้องมีผิดหวัง สมหวัง พลาดพลั้ง มีผกผัน ผันแปรกันไปตามเวลา



เราเดินตามเวลากัน คงไม่แปลกหากจะปล่อยให้มันเป็นไปตามเวลา แต่คงจะรู้สึกแย่ หากเราต้องจบกัน


เพราะความห่างไกล อยากจะให้เหมือนเดิม แต่ความห่างกัน ทำให้เรามีช่องว่างกันมากมาย ทั้งเรื่องเวลา


เจอกัน เวลาเรียน เราคงจะ ไม่ตรงกันเลยสงสารคนที่ยังอยู่ที่เดิมๆ ไหมว่าเค้าต้องเป็นยังไง



อยู่กับภาพเก่า ๆ บรรยากาศเก่า ๆความรู้สึกเดิม ๆที่ ๆ เคยมีแต่เรา 2 คนเต็มไปหมด


. . . . . . . กับ อีกคน ที่ …… ได้พบกับภาพใหม่ ๆบรรยากาศใหม่ ๆความรู้สึกใหม่ ๆ


แต่ที่ ๆ คน 2 คนนี้จะมีเหมือนกันก้อคือที่ใหม่ ๆ หรือ ที่เดิม ๆ


แต่เค้าต้องอยู่เพียงคนเดียวบรรยากาศเก่า ๆ หรือ บรรยากาศใหม่ ๆ


แต่เค้าต้องอยู่กับความรู้สึกใหม่ ๆ หรือ ความรู้สึกเดิม ๆ


แต่เค้าต้องอยู่เพียงคนเดียวไม่ว่าจะเลือกเป็นคนไหน


ก้อต้องมีบ้างบางเวลาที่อยู่คนเดียวก้อต้องหวนมาคิดถึงกัน


หากเเต่คิดกันอย่างปลง ๆ กันบ้างจะดีกว่าไหม


เราสองคนอาจจะเลิกกันเพราะความห่าง ความไม่แน่นอนของชีวิต


แต่ถ้าเรากลับมาเจอกันใหม่ไม่แน่เรายังอาจจะเป็นคนที่ยังเป็นคนที่เข้าใจกันเหมือนเดิมก้อได้


กลับมายืนอยู่ที่ ที่เดิมของแต่ละคน ทำหน้าที่กันเหมือนเดิม เพื่อเรียกความรู้สึกเดิมๆ กลับมา


หรือเมื่อเราห่างกันเราอาจพบเจอใครคนใหม่ที่ใช่กว่าเดิม


เรามีสิทธิ์ที่ จะพบเจอคนใหม่ ๆ ได้


แต่เราต่างหากละที่จะเป็นผู้เลือกที่จะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับความรู้สึกของหัวใจตัวเอง


เป็นไปได้ก้อไม่อยากให้มันเกิดเลยสักอย่าง ไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไร เพราะตอนนี้


เราอยู่ในโลกปัจจุบัน เรื่องทั้งหมดมันอยู่ในโลกอนาคต เรากำลังจะก้าวไปพร้อม ๆกับเวลา


ถ้าหากมีพรวิเศษสัก 3 ข้อ อยากขอเลือก


1. ไม่อยากให้เราห่างกันเลย


2. อยากอยู่กับคนๆนี้ไปตลอดเพราะแอบหยุดหัวใจไว้แล้ว


3. อยากเป็นที่ 1 ในใจเค้าเสมอ ไม่อยากให้เค้าไปพบเจอใครใหม่


ขอบคุณ ขอบคุณ ถ้าหากพรนั้นเป็นจริงจากคนที่ไม่รู้จุดยืนของชีวิต


**********************************************************************************

นาฬิกากับเวลา...แตกต่าง...แต่เติมเต็ม




แปลกมั๊ย..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอ



จริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อย



เวลา... เดินไปข้างหน้า


นาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่า



เวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับ



นาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้



เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน



นาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลย



เวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกะอะไร



นาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น



แล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกิน



แต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ย



หรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไร



ถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้ว



ย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?



ฉันกับเค้า.. อาจไม่มีอะไรเหมือนกัน



ฉันกับเค้า.. มีความคิด และวิถีชีวิตที่ต่างกัน



ฉันกับเค้า.. อาจเดินกันคนละเส้นทาง



ฉันกับเค้า.. อาจมีความฝันที่ห่างไกลกัน



ฉัน.. อาจเหมือนกับเวลา ที่ชอบเดินไปข้างหน้าหาสิ่งใหม่ๆที่ท้าทาย โดยทิ้งหลายสิ่งไว้ข้างหลัง



เค้า.. อาจเหมือนกับนาฬิกา ที่ยังเป็นแบบเดิมๆใช้ชีวิตและทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ในมุมเก่าๆ



ฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันยังดึงดันจะมองแต่ข้างหน้า



ฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันไม่มองไปข้างหลัง



เค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังอยู่แบบเดิมๆ



เค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเขาไป



แต่ฉันยังเฝ้ามอง เฝ้ารอ …



ความแตกต่าง อาจสร้างกำแพงบังเค้าไว้



แต่ฉันยังเชื่อมั่น ว่าซักวัน สิ่งนั้นน่ะแหละที่จะเชื่อมโยงใจเราเข้าหากัน



ความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหายและสุดท้าย



ก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า..** กันและกัน **